Dat de schaarmakelaar geen kleine speler is binnen haar vakgebied, dat blijkt uit de cijfers. “Vorige week waren we op een beurs in Londen, daar hebben we zeker 250 scharen geslepen, maar dat ging er qua aantallen en werkdruk wel een beetje over. Ik denk dat hier normaal gezien in een gemiddelde werkweek zo’n 150 tot 200 scharen worden geslepen, uitgezonderd de scheerkoppen. Daarnaast krijgen we vaak ook tweedehands of afgedankte scheerkoppen opgestuurd. Deze onderdelen kunnen vaak echt nog wel een ronde mee”.
De volledige naam van het pand luidt “Sensei Nederland/ De Schaarmakelaar”, daarmee zijn zij officieel dealer van Sensei trimscharen. Deze samenwerking heeft haar oorsprong in de Verenigde Staten. Als trimster vloog Mirjam de hele wereld over vanwege beurzen. In Amerika raakte ze aan de praat met een verkoper van het scharenmerk Sensei. “Wat betreft onze trimscharen zitten wij qua prijs echt wel in het duurdere segment. Desondanks heeft dit zich in de loop van de tijd dubbel en dwars terugbetaald, omdat wij altijd de service leveren die een klant mag verwachten. Wij gaan dan ook met klanten in zee voor een meer langdurige relatie in plaats van voor de snelle verkoop.
Mirjam herinnert zich een anekdote waarbij een kind met aardig wat geld op zak bij haar in de winkel verscheen. De knul had eerder die dag duizend euro gekregen van zijn vader, waarop Mirjam adviseerde om eerst eens te kiezen voor een basisschaar. De rest van de centjes zou hij dan kunnen sparen om over pakweg een half jaar nog eens terugkomen voor een duurder exemplaar. “Op die manier smeed je een band met je klanten”, aldus Mirjam. Ondanks het feit dat Mirjam en haar man Ariën een ambacht bedrijven, is het belangrijk om met de tijd mee te blijven gaan. Zo geeft Mirjam aan om in de nabije toekomst meer gebruik te willen maken van tools. Bepaalde stukken software maken het net even handiger om specifieke wensen van klanten te registreren. Op die manier krijg je steeds meer je handen en hoofd vrij om je te focussen op dat wat de klant belangrijk vindt; aandacht.
Tussen de bedrijven door is Mirjam van Oord ook druk bezig met lobbyen. “Ten tijde van COVID werden hondentrimsalons gecategoriseerd als contactberoep. Als ongunstig gevolg hiervan werden trimsalons gedwongen om de deuren te sluiten. En dat terwijl honden hier worden gebracht en opgehaald. In feite is er amper contact met de baasjes”. Uit deze frustratie is uiteindelijk de groepering “Ik kan niet meer” geboren, waarbij ze met raad en daad wordt bijgestaan door volksvertegenwoordiger Robbert Lievense. “Soms maken papierwerk en regels het onmogelijk om je beroep uit te oefenen. Als tegengeluid ben ik dit initiatief gestart, uiteraard met vakkundige back-up”. Nadat we dit zijweggetje richting de bureaucratische frustraties kort hebben bewandeld, leidt het pad terug naar de initiële reden van onze ontmoeting: het gevestigde record.
“Ik had gezien dat iemand een wereldrecord had gevestigd. Ik dacht toen letterlijk: dat wil ik ook!"
Hoe ben je op het idee gekomen om je te wagen aan een wereldrecord ‘honden wassen’? Mirjam: “Ik had gezien dat iemand een wereldrecord had gevestigd, toen dacht verrek, dat wil ik ook! En ja, met turnen zou ik het zover niet schoppen, zoveel zelfkennis heb ik, dus toen ben ik gaan zoeken naar iets anders”. Uiteindelijk blijkt –en dat wisten wij tot dat moment ook niet- dat er al eerder door een Amsterdamse een record honden wassen was gevestigd. Op dat moment stond de teller op 126 honden, waar Mirjam aan toevoegt: “Maar het kunnen er ook 169 geweest zijn hoor. Dus ben ik dat filmpje gaan bestuderen, mezelf afvragend wat er beter of sneller zou kunnen. Daarna heb ik ook nog even de regeltjes erbij gepakt, maar daar stond niets vermeld over het wassen met twee baden, of dat ik de honden er zelf in en uit moest tillen. Logistiek had ik het in mijn hoofd al rond. Je moet echt altijd kansen blijven zien. Uiteindelijk werd het een spektakel op zich, er was muziek en ook de lokale pers was aanwezig. Het was zo leuk en feitelijk was deze spontane actie zoveel meer dan enkel en alleen het vestigen van een wereldrecord. Nog voor ik er goed en wel aan begon, bedacht ik me nog dat het best een uitdaging zou zijn om dit organisatorisch te regelen. Je ziet het; het is me gelukt!”
Al met al wordt ze nog geregeld herinnerd aan haar wereldrecord. Een kleine twee jaar geleden bijvoorbeeld werd Mirjam nog benaderd vanuit het PZC. Het thema wereldrecords in Zeeland (dat zijn er een stuk of 4) stond toen centraal. Op de vraag of Mirjam haar eigen record nog eens op de proef wil stellen, antwoordt ze dat ze in 2016 met die intentie naar Dubai is afgereisd. Waar deze nieuwe poging op spaak liep, was uiteindelijk het onfortuinlijke gegeven dat er te weinig honden voorhanden waren. “Het zag ernaar uit dat ik tien keer dezelfde mopshond zou afsoppen… Het voordeel van de poging in Renesse was het feit dat er via de strandovergang ter plekke nog honden en baasjes konden worden opgetrommeld”, aldus Mirjam.
"Ik heb dat ook echt geleerd; als je ergens vol voor gaat, dan lukt het!"
Mirjam: “Het is altijd leuk om nieuwe dingen te blijven doen, maar soms moet je ook durven uitbesteden. En af en toe moet je ook om hulp durven vragen. “Ik heb dat ook echt geleerd; als je ergens vol voor gaat, dan lukt het!”. Ze refereert aan haar eigen uitgangspositie met Ariën, afgekeurd vanwege autisme, maar nu vol aan de slag in zijn eigen atelier. Ze is terecht zienderogen trots op datgene wat ze eigenhandig hebben opgebouwd.
Wanneer we Mirjam vragen of ze nog eens een nieuwe poging wil wagen, verraadt haar blik een zeker enthousiasme. Resoluut pakken we beide onze agenda’s erbij en concluderen dat 4 oktober 2024, tien jaar na haar gevestigde record, op een vrijdag valt. Een gunstige dag, meent ook Mirjam. Een moment lijkt ze het serieus in overweging te nemen. Of het daadwerkelijk tot een nieuwe poging komt? De tijd zal het leren!
Klik om meer te weten over Sensei/ De Schaarmakelaar.
SLUITEN
